Ο αγγελός μας

Κάποτε ένα μικρό κορίτσι καθόταν μόνο του στο πάρκο. Ολοι το προσπερνούσαν και κανείς δεν σταματούσε να δεί γιατί έμοιαζε να είναι τόσο θλιμμένο. Ντυμένο με ένα φθαρμένο ρόζ φορεματάκι, ξυπόλυτο και βρώμικο, το κορίτσι απλά καθόταν εκεί και παρακολουθουσε τους ανθρώπους που περνούσαν. Ποτέ δεν δοκίμασε να τους μιλήσει. Ποτέ δεν πρόφερε μία λέξη. Πολλοί άνθρωποι πέρασαν μπροστά της αλλά κανένας δεν σταμάτησε.

Την επόμενη μέρα η περιέργειά μου με οδήγησε πίσω στο πάρκο. Ηθελα

να δω αν το μικρό κορίτσι θα ήταν ακόμα εκεί. Και ναί, ήταν εκεί, στην ίδια ακριβώς θέση όπου ήταν και την προηγούμενη μέρα και με το ίδιο λυπημένο βλέμμα. Σήμερα όμως θα έκανα το βήμα, θα πλησίαζα το μικρό κορίτσι. Εξάλλου ένα πάρκο γεμάτο κόσμο δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να παίζει ένα μικρό παιδί ολομόναχο.

Καθώς πλησίαζα μπορούσα να δώ την πλάτη του κοριτσιού. Είχε ένα περίεργο σχήμα. Σκέφτηκα ότι αυτός ήταν ίσως ο λόγος, που οι άνθρωποι την προσπερνούσαν χωρίς να κάνουν καμμία προσπάθεια να της μιλήσουν. Οι παραμορφώσεις δεν είναι καλοδεχούμενες στην κοινωνία μας, και αυτό οδηγεί στον αποκλεισμό αυτών που είναι διαφορετικοί.

Καθώς πλησίασα, το μικρό κορίτσι χαμήλωσε ελαφρά τα μάτια για να αποφύγει το εξεταστικό βλέμμα μου. Μπορούσα τώρα να διακρίνω πιο καθαρά το σχήμα της πλάτης της. Είχε κάτι περίεργο,που έμοιαζε σαν μια παράξενη καμπούρα. Της χαμογέλασα για να της δείξω ότι όλα ήταν εντάξει. Ημουν εκεί για να την βοηθήσω, για να μιλήσουμε. Εκατσα κάτω δίπλα της και την χαιρέτησα με ένα 'γειά'.Το μικρό κορίτσι έδειξε να ξαφνιάζεται και αφού με κοίταξε έντονα στα μάτια για λίγο απάντησε 'γειά'. Της χαμογέλασα και μου χαμογέλασε κι αυτή ντροπαλά. Αρχίσαμε να μιλάμε και συνεχίσαμε μέχρι που σουρούπωσε και το πάρκο άδειασε από κόσμο. Την ρώτησα γιατί ήταν τόσο θλιμμένη.

Το μικρό κορίτσι με κοίταξε με το λυπημένο μουτράκι του και απάντησε 'γιατί είμαι διαφορετική'... 'Αυτό είναι αλήθεια' είπα εγώ χαμογελώντας.
'Το ξέρω' είπε το μικρό κορίτσι και φάνηκε να μελαγχολεί περισσότερο.
'Μικρή μου' της είπα, μου θυμίζεις έναν γλυκό και αθώο άγγελλο'. Με κοίταξε και χαμογέλασε, μετά σηκώθηκε αργά και είπε 'αλήθεια το λές;' 'Ναι, είσαι σαν ένας μικρός φύλακας άγγελλος που στάλθηκε να φυλάει τους ανθρώπους που περνούν'. Εκανε με το κεφάλι της ένα καταφατικό νεύμα και χαμογέλασε πάλι. Καθώς έκανε αυτό, άνοιξε την πλάτη του ροζ της φορέματος και από μέσα βγήκαν και απλώθηκαν δύο λευκά φτερά, 'ναι είπε, αυτό είμαι, είμαι ο δικός σου φύλακας άγγελλος'. Εμεινα άφωνος, σίγουρος πως ολα αυτά ήταν παιγνίδια της φαντασίας μου. Τότε το κορίτσι είπε 'Γιά μιά φορά σκέφτηκες κάποιον άλλο εκτός από τον εαυτό σου. Η αποστολή μου εδώ ολοκληρώθηκε'.

Σηκώθηκα τοτε όρθιος και είπα 'Περίμενε, γιατί κανείς δεν σταμάτησε να βοηθήσει έναν άγγελλο;'
Με κοίταξε, χαμογέλασε και είπε 'Είσαι ο μόνος που μπορούσε να με δεί' και μετά εξαφανίστηκε.
Και μ' αυτό η ζωή μου άλλαξε ριζικά. Ετσι, όταν νομίζεις ότι δεν έχεις κανένα, να θυμάσαι ότι ο άγγελος σου είναι κοντά σου και σε προσέχει....

πηγη:

Για να συγχωρεις θελει δυναμη... Για να αγαπας θελει ΚΑΡΔΙΑ....

Πραγματική αγάπη

ΤΟ ΠΙΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ ΑΓΑΠΗΣ...
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ..!!!
"Πρόσφατα έχασα τη σύζυγό μου, τη σύντροφο της ζωής μου, με αναπάντεχο και οδυνηρό τρόπο, στην ηλικία των 62 ετών. Όταν έχεις μία σωστή σχέση με το σύντροφό σου και ξαφνικά τ

ον χάσεις, μένεις μόνος, μέσα στο απόλυτο κενό. Είσαι το μισό πορτοκάλι που απελπισμένο γυρνάει στο σύμπαν ψάχνοτας το άλλο του μισό...μα φεύγοντας...δεν το βρίσκει...
Δεν έχω τη δύναμη να αυτοκτονήσω, σκέφτομαι... και τα παδιά μου, αλλά εύχομαι ολόψυχα να έρθει σύντομα η μέρα που θα βρεθώ δίπλα στην αγαπημένη μου σύζυγο. Τώρα κατάλαβα γιατί όταν χάνει ένα δικό του άνθρωπο ο κόσμος στρέφεται στη θρησκεία. Είναι η μόνη ελπίδα, η μόνη. Δε μπορώ να διανοηθώ ότι δε θα την ξαναδώ ποτέ. Ο λόγος που σας γράφω είναι ο εξής: Παρατηρώ γύρω μου τους νέους, τα παιδιά μου, αλλά και τους μεγαλύτερους. Αρκετοί από αυτούς ζουν ζωές χωρίς νόημα, αναλώσιμες σε περιστασιακές και ανούσιες φιλικές και ερωτικές σχέσεις.
Ξυπνήστε. Η ζωή είναι μικρή και πολύτιμη. Και όσοι είχαν την ευλογία, όπως εγώ, να ζήσουν με ένα σύντροφο -βράχο στο πλευρό τους, βρήκαν το μυστικό της ζωής..

Ξυπνήστε πριν να είναι αργά. Μη χαραμίζετε τον εαυτό σας δεξιά και αριστερά. Αφιερωθείτε στον Ανθρωπο που θα ερωτευτείτε και θα εκτιμήσετε και δε θα το μετανιώσετε.

30 χρόνια παντρεμένος, δεν την απάτησα τη γυναίκα μου. Και οι φίλοι κορόιδευαν.

Ομως εγώ νιώθω ΓΕΜΑΤΟΣ, καταλαβαίνετε; Νιώθω ΓΕΜΑΤΟΣ που συνάντησα αυτή τη Γυναίκα.

Σήμερα συμπληρώνουν 50 μέρες χωρίς εκείνη. Χωρίς να προλάβω να την αποχαιρετήσω....

Άνθρωποι, όταν κοιτάζετε το σύντροφό σας, να σκέφτεστε πάντα ότι ίσως είναι η τελευταία φορά που τον βλέπετε. Γιατί όταν γίνει το Κακό, που εύχομαι σε κανέναν να μην τύχει, θα είναι αργά.

Θα συνεχίσετε τη ζωή σας πλημμυρισμένοι από τις τύψεις για όσα δεν προλάβατε να του πείτε και να κάνετε μαζί.

Δείξτε την αγάπη σας, μη φοβάστε. Μπορεί να μην έχετε άλλες ευκαιρίες.

Αισθάνομαι μέσα στην ατυχία μου τυχερός που τη Γυναίκα Μου την είχα ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ.

Και της το έδειχνα κάθε μέρα. Θέλω να πιστεύω ότι μέσα από τα χέρια μου έφυγε μια ευτυχισμένη γυναίκα.

Γι' αυτό εσείς οι νεότεροι, μη σπαταλάτε το χρόνο σας.

Δεν είμαστε αθάνατοι...

"Αντίο Αγαπημένη Σύντροφε και Μητέρα των Παιδιών μου" !!! 

πηγη: 

Για να συγχωρεις θελει δυναμη... Για να αγαπας θελει ΚΑΡΔΙΑ....

Η θυσία της μητέρας

Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι… Ντρεπόταν γι’ αυτήν κι ώρες ώρες την μισούσε. Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στην φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές γ

ια να βγάζει τα έξοδά τους… Δεν ήθελε να του μιλάει για να μην
μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας με… ένα μάτι.
Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα…

Μα από μικρόs είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του.
Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο δημοτικό,
πέρασε η μητέρα του στο διάλειμμα να του πει ένα γεια. Ένοιωσε πολύ στενοχωρημένos.
«Πως μπόρεσε να του το κάνει αυτό»;… αναρωτιόταν…
Την αγνόησε, της έριξε μόνο ένα μισητό βλέμμα κι έτρεμε.
Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του φώναξε: «Εεεε, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!.. Ήθελε να πεθάνει. Ήθελε να εξαφανιστεί. Όταν γύρισε σπίτι, της είπε: «αν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου τότε καλύτερα να πεθάνεις!». Αυτή δεν του απάντησε…
«Δεν μ’ ένοιαζε τι είπα ή τι αισθάνθηκε, γιατί ήμουν πολύ νευριασμένος», έλεγε αργότερα σ’ ένα φίλο του. «Ήθελα να φύγω από εκείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. Έτσι διάβασα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά για σπουδές… και τα κατάφερα, μα ήλθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη λέσχη για να με βοηθάει… Δεν μπορούσε να πάει κάπου αλλού;…».

Αργότερα παντρεύτηκε. Αγόρασε ένα δικό του σπίτι. Έκανε δικά του παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, τα παιδιά του, την γυναίκα του και τη δουλειά του!
Μια μέρα μετά από χρόνια απουσίας, όπως ο ίδιος της ζήτησε η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί.
Δεν είχε δει ποτέ από κοντά τα εγγόνια της.
Μόλις εμφανίστηκε στην πόρτα, τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε, θύμωσε επειδή είχε πάει χωρίς να του το ζητήσει και χωρίς να τον προειδοποιήσει. Τότε της φώναξε: «πως τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου; Βγες έξω! Φύγε!».

Η μητέρα του απάντησε γαλήνια: «Αα, πόσο λυπάμαι, κύριε! Μάλλον μου έδωσαν λάθος διεύθυνση» κι εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν τα μικρά πως είναι γιαγιά τους…Πέρασαν χρόνια και μια μέρα βρήκε στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού του μια επιστολή για τη σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το δημοτικό σχολείο, που θα γινόταν στην πόλη πού γεννήθηκε… Είπε ψέματα στη γυναίκα του ότι θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε. Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συμμαθητών, πήγε στο σπίτι που μεγάλωσε, μόνο από περιέργεια… Οι γείτονες, του είπαν ότι η μητέρα του είχε πεθάνει πρόσφατα. Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ. Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι’ αυτόν:

«Αγαπημένε μου γιέ, σέ σκέφτομαι συνέχεια. Λυπάμαι που ήρθα στο σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου. Έμαθα ότι έρχεσαι για την σχολική συγκέντρωση κι ένοιωσα πολύ χαρούμενη. Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω. Εγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις. Στεναχωριέμαι που σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα όσο ήσουν μικρός. Βλέπεις… όταν ήσουν πολύ μικρός, είχες ένα σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου.
Δεν θα μπορούσα να σε βλέπω να μεγαλώνεις με ένα μάτι. Έτσι σου έδωσα το δικό μου. Ήμουν τόσο υπερήφανη που ο γιος μου
θα έβλεπε τον κόσμο με τη δική μου βοήθεια, με το δικό μου μάτι… Έχεις πάντα όλη την αγάπη μου.....Η μητέρα σου......»


πηγη: 

Για να συγχωρεις θελει δυναμη... Για να αγαπας θελει ΚΑΡΔΙΑ....

Ενα θαύμα

Πόσο κοστίζει ένα θαύμα;.......
Μια συγκινητική ιστορία που αξίζει να διαβάσετε....

Ένα κοριτσάκι, πήρε τον κουμπαρά του κι άδειασε το περιεχόμενο. Μέτρησε τρεις φορές τα κέρματα, του για να μην κάνει κανένα λάθος. Ήταν ένα δολάριο και 11

σέντς. Πήρε τα κέρματα και πήγε στο φαρμακείο της γειτονιάς.
Ο φαρμακοποιός, εκείνη την στιγμή, μιλούσε με ένα καλοντυμένο κύριο και δεν πρόσεξε την μικρή. Το κοριτσάκι έκανε κάποιο θόρυβο με τα πόδια του, αλλά τίποτε. Τότε πήρε ένα από τα κέρματα της και το χτύπησε πάνω στο γραφείο του.

- Τι θέλεις; την ρωτά κάπως εκνευρισμένος εκείνος. Δεν βλέπεις, ότι μιλώ
με τον αδελφό μου, που έχω χρόνια να τον δω:
Τότε η μικρή του είπε:
- Θέλω να σου μιλήσω για τον αδελφό μου, που είναι πολύ άρρωστος, και θέλω να αγοράσω ένα θαύμα!
- Συγγνώμη, της απάντησε αυτός, αλλά δεν πουλάμε θαύματα.
- Ξέρετε, είπε το κοριτσάκι, ο αδελφός μου έχει κάτι στο κεφάλι του, που μεγαλώνει, κι ο μπαμπάς μου λέει, ότι μόνο ένα θαύμα θα μας σώσει. Λοιπόν, πόσο κάνει ένα θαύμα για να το αγοράσω; Έχω χρήματα…
Ο αδελφός του φαρμακοποιού, που παρακολουθούσε με ενδιαφέρον την συζήτηση, ρώτησε την μικρή τι είδους θαύμα χρειαζόταν ο αδελφός της.
- Δεν ξέρω, του απάντησε με μάτια βουρκωμένα. Εκείνο που ξέρω είναι,
ότι χρειάζεται εγχείρηση και ο μπαμπάς δεν έχει τα χρήματα. Γι' αυτό, θέλω να πληρώσω εγώ, με τα δικά μου χρήματα.
Στην ερώτηση του καλοντυμένου κυρίου "πόσα λεφτά έχει", η μικρή του απάντησε: «Ένα δολάριο και 11 σεντς, κι αν χρειασθούν και άλλα θα τα βρω».
- Τι σύμπτωση, χαμογέλασε ο καλοντυμένος κύριος. Είναι το ακριβές αντίτιμο για ένα θαύμα, για ένα μικρό αδελφό: Ένα δολάριο και 11 σεντς!
Πήρε τα λεφτά, έπιασε την μικρή απ' το χεράκι, και της είπε: «Πάμε μαζί στο σπίτι σου για να δω τον αδελφό σου και τους γονείς σου και να κάνουμε το θαύμα»...
Ο καλοντυμένος κύριος ήταν ο Κάρτον Άρσμποργκ, ο γνωστός νευροχειρουργός.
Η εγχείρηση έγινε με επιτυχία και ο μικρός αδελφός επέστρεψε στο σπίτι του υγιής.
- Η εγχείρηση ήταν ένα αληθινό θαύμα, ψιθύρισε η μαμά. Απορώ πόσο
θα κόστισε.
Η μικρούλα χαμογέλασε... Ήξερε ακριβώς πόσο κοστίζει ένα θαύμα: ένα δολάριο και 11 σεντς, συν την πίστη ενός μικρού παιδιού...».

πηγη: για να συγχωρεσεις θελει δυναμη για ν'αγαπας καρδια

Μαμά μονο μια

Ένα μωρό λίγο πριν γεννηθεί είπε στο Θεό:

-Ξέρω ότι σε λίγα λεπτά θα πρέπει να με στείλεις στη γη, όμως πες μου, πώς θα επιζήσω τόσο μικρό κι ανυπεράσπιστο;

Θεός: -Ανάμεσα από πολλούς αγγέλους διάλεξα έναν για σένα, αυτός θα σου τραγουδά
και θα σου λέει λόγια γλυκά και τρυφερά και με πολλή υπομονή και αγάπη θα σου μάθει να μιλάς.

Μωρό: -Και τι θα κάνω όταν θέλω να μιλάω μαζί σου;

Θεός: -Ο άγγελός σου θα σου ενώσει τα χεράκια και θα σου μάθει να προσεύχεσαι.

Μωρό: -Άκουσα ότι στη γη υπάρχουν άνθρωποι κακοί. Ποιος θα με προστατέψει;

Θεός: -Ο άγγελός σου θα σε υπερασπιστεί ακόμα κι αν του κοστίσει τη ζωή.

Μωρό: -Όμως θα είμαι δυστυχισμένο γιατί πια δε θα σε βλέπω.

Θεός: -Ο άγγελός σου θα σου μιλάει για μένα και θα σου δείξει το δρόμο για να νιώσεις την παρουσία μου, αν και εγώ πάντα θα είμαι δίπλα σου.

Εκείνη τη στιγμή ήδη ακουγόντουσαν φωνές και το μωρό ρώτησε φοβισμένο:

-Θεέ μου, φεύγω κιόλας; Πες μου πώς τον λένε αυτόν τον άγγελο;

Θεός: -Δεν έχει σημασία πώς τον λένε. Εσύ θα τον φωνάζεις "Μαμά".



πηγη :

Για να συγχωρεις θελει δυναμη... Για να αγαπας θελει ΚΑΡΔΙΑ....

Οχι στις εκτρώσεις!!!!

Μια μάνα με τρία παιδιά, έμεινε έγκυος στο τέταρτο.
Θεώρησε πολλά τα τέσσερα παιδιά και πήγε στο γιατρό, να τον συμβουλευτεί για την άμβλωση. Ο γιατρός, τίμιος άνθρωπος, της είπε ως

επιστήμονας, τους κινδύνους που συνεπάγεται για την γυναίκα η άμβλωση...
Η γυναίκα που κι η ίδια φοβόταν την επέμβαση, στενοχωρεθηκε κι ήταν αναποφάσιστη: Δεν ήθελε να κρατήσει το παιδί, αλλά φοβόταν και την άμβλωση!

Τότε ο γιατρός της λέει: -Μην στενοχωριέστε. Υπάρχει τρόπος ν' αποφύγουμε την άμβλωση!
Έλαμψε το πρόσωπο της γυναίκας: -Αλήθεια γιατρέ; Πώς;

Είναι απλό: Θ' αφήσουμε να γεννηθεί το τέταρτο και θα φέρεις να σκοτώσουμε το τρίτο! Έτσι και την άμβλωση θ' αποφύγουμε και τα παιδιά θα παραμείνουν τρία!
Τότε ξύπνησε η ΜΑΝΑ μέσα της και κατάλαβε το λάθος της...
Παιδί δεν είναι μόνο αυτό που βλέπουμε αλλά και αυτό που δεν έχουμε ακόμη δει....


Είθε το ξύπνημα αυτό ο Θεός, να το φέρει στην καρδιά της κάθε μητέρας, και το στόμα του Άδη, που καταπίνει τις χιλιάδες των αμβλώσεων, να κλείσει για πάντα!...



πηγη:

Για να συγχωρεις θελει δυναμη... Για να αγαπας θελει ΚΑΡΔΙΑ....

 

Τι είναι αγάπη;

Τι είναι αγάπη;
Δεν είναι συμπόνοια μήτε καλοσύνη.
Στη συμπόνοια είναι δύο, αυτός που πονά κι αυτός που συμπονάει.
Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.
Μα στην αγάπη είναι ένα.
Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα.Δεν ξεχωρίζουν.
Το εγώ και εσύ αφανίζονται.
Αγαπώ θα πει χανομαι”

Ν. Καζαντζάκης


πηγη: 

Για να συγχωρεις θελει δυναμη... Για να αγαπας θελει ΚΑΡΔΙΑ....

Η φιλία δεν αγοράζεται

MIA IΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ...

Κάποτε ο Θεός έβλεπε δυο φίλους αγαπημένους και πολύ φτωχούς που στο χωράφι ονειρευόντουσαν τι θα κάνανε αν είχαν μία ευκαιρία στη ζωή τους να ευχηθούν .
Τότε τους παρουσιάστηκε και τους έδωσε από έ

να δενδράκι, τους είπε να το φυτέψουν και όταν το κάνουν να ευχηθούν από αυτό ό,τι καρπό φανταζόντουσαν..μέχρι να έρθει κάποτε να τους το πάρει πίσω!
Ο ένας λοιπόν φύτεψε το δένδρο και ζήτησε να του δίνει λίρες για καρπό ..ο άλλος ξενύχτησε να σκέπτεται την ευχή που θα έκανε..,μετά το έχωσε στη γη , του σκέπασε με φροντίδα τις ρίζες και του ζήτησε..φίλους. τα δένδρα μεγάλωσαν και έδωσαν καρπούς..
Οι λίρες σκέπαζαν κάθε μέρα το χώμα κάτω του και ο πρώτος τις μάζευε με λαχτάρα σε σωρούς.. Άρχισε να κοιτά ολόγυρα του σκεπτόμενος οτι κάποιος θα τον έβλεπε και θα τον λήστευε.. έπαψε να μιλά στο φίλο του το παιδικό ,έκαμνε λοιπόν λάκους και έθαβε τις λίρες ...και κάθε μέρα το ίδιο..
Ξενυχτούσε φρουρός στο δένδρο του, δεν έτρωγε, δεν κοιμότανε..ούτε καν στην οικογένεια του δεν πήγαινε..
Ό άλλος κάθε μέρα έβλεπε στη ρίζα του δένδρου του ένα φίλο που τον αγκάλιαζε, άκουγε τα προβλήματα του, τον βοηθούσε στο σκάψιμο στο χωράφι και κάθε μέρα γινόντουσαν περισσότεροι.. Τους πήγαινε στο σπίτι του , μοιραζότανε το φαγητό του κι εκείνοι αν και φεύγανε να κάνουν τη ζωή τους πάντα δίπλα του τον βοηθούσαν με κάθε τρόπο..
Τον έκαναν γνώστη πολλών , του έδωσαν ιδέες, του στάθηκαν στις δύσκολες στιγμές και μοιράστηκαν με γλέντια και ευχές τη κάθε χαρά του.
Ένα βράδυ παρουσιάστηκε ο Θεός να πάρει πίσω τα δένδρα..Ο πρώτος πήρε τα τουφέκια να φυλάξει το βιός του..το θαμμένο θησαυρό του..γέρος πια χωρίς κανένα δίπλα του ..Ο Θεός τότε του είπε:
-Δεν ήρθα μόνο για το δενδρο..ήρθα να πάρω κι εσενα..
- Μα γιατί είσαι άδικος Θεέ..δεν χάρηκα τις λίρες μου..
- Χάρηκες ότι ..ήθελες να χαρείς ..έκανες την επιλογή σου. Όταν δεν μοιράζεσαι κάτι ουσιαστικά δεν το ζείς..έλα τώρα μαζί μου και άσε τις λίρες να τις χαρούν άλλοι..
Ο άλλος είδε το Θεό, προσκύνησε μπροστά του και τον ευχαρίστησε.
-Θεέ μου σ' ευχαριστώ..γέμισες τη ζωή μου, μου χάρισες χαρά, αγάπη και φίλους.. Τα έζησα όλα.. είμαι έτοιμος να έρθω..αφήνω πίσω στην οικογένεια μου ότι πιο καλό..ανθρώπους να τους σταθούν και να τους αγαπούν..τους φίλους της ζωής μου ..
ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ;;;
ΟΤΙ Η ΦΙΛΙΑ ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΟΛΟ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΑΥΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΑΠΟΚΤΙΕΤΑΙ.....

πηγη:

Για να συγχωρεις θελει δυναμη... Για να αγαπας θελει ΚΑΡΔΙΑ....

Τα κεράκια

Τα τέσσερα κεριά, έλιωναν, αργά αργά...

Το πρώτο κερί είπε: ΕΙΜΑΙ Η ''ΕΙΡΗΝΗ'' Μα οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να με διατηρήσουν: πιστεύω δεν μου μένει άλλο από το να συνεχίσω να σβήνω! Κι έτσι αφέθηκε σιγά σιγά να σβήσει ολοκληρωτικά!

Το

δεύτερο κερί είπε: Είμαι η ''ΠΙΣΤΗ'' Δυστυχώς δεν χρειάζομαι πουθενά. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να ξέρουν για μένα, και δεν έχει νόημα να παραμένω αναμμένο. Κι έτσι ένα ελαφρύ αεράκι φύσηξε και το έσβησε!

Με λύπη το τρίτο κερί είπε: Είμαι η ''ΑΓΑΠΗ'' Δεν έχω τη δύναμη να παραμένω αναμμένο. Οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται το πόσο σημαντικό είμαι. Χωρίς να περιμένει άλλο, το κερί αφέθηκε να σβήσει! Ξαφνικά...

Ένα αγοράκι μπήκε στο δωμάτιο και είδε τα τρία κεριά σβηστά. Φοβισμένο είπε: Μα τι κάνετε! πρέπει να παραμείνετε αναμμένα, φοβάμαι το σκοτάδι και ξέσπασε σε δάκρυα!

Τότε το τέταρτο κερί είπε: Μη φοβάσαι όσο θα είμαι εγώ αναμμένο θα μπορούμε πάντα να ξανανάψουμε τα άλλα τρία κεριά!

Είμαι Η ''ΕΛΠΙΔΑ'' Το μωρό πήρε το κερί της ελπίδας, και ξανάναψε όλα τα άλλα! !!

πηγη:

Για να συγχωρεις θελει δυναμη... Για να αγαπας θελει ΚΑΡΔΙΑ....

 

Οι γονείς μας

Το γράμμα των γονέων μας...

Το βρήκα και είπα να το διαβάσουμε μαζί, δεν ξέρω ποιος το έγραψε αρχικά αλλά θα μπορούσε να ήταν συγγραφέας του ο πατέρας μου ..ο πατέρας σου, η μάνα μου.. η δική σου μάνα....... όλων μας οι γονείς....διαβάστε

το λοιπόν!!!

Αγαπημένο μου παιδί...

Την ημέρα που θα προσέξεις ότι γέρασα,κι αυτό φοβάμαι πως δε θα αργήσει να γίνει,κάνε υπομονή και προσπάθησε να καταλάβεις: Μπορεί τα χρόνια μου να πέρασαν. Μπορεί ρυτίδες να χάραξαν το πρόσωπό μου...

¨Ομως ούτε η καρδιά μου έχασε την τρυφερότητά της, ούτε τα μάτια μου την αγάπη που σε κοιτούσαν.
Από την πρώτη στιγμή ήμουν δίπλα σου και με ανείπωτη λαχτάρα περίμενα τον ερχομό σου....!!!
Κι όταν το θαύμα έγινε, από την ευτυχία μου άνοιξαν οι ουρανοί και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη!!!

Στα χρόνια που πέρασαν, ήμουν δίπλα σου με την αγάπη που σου άξιζε και την τρυφερότητα που χρειαζόσουν...
Ομως ο χρόνος είναι αδυσώπητος και οι αλλαγές επάνω μας είναι ορατές..
Γι αυτο αν κάποια φορά λερωθώ την ώρα που τρώω ή εάν δυσκολεύομαι να ντυθώ, δείξε κατανόηση. Θυμήσου με πόση υπομονή , ξόδευα ώρες ατέλειωτες να σε βοηθώ..!!
¨Οταν μιλάμε εάν επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα μη με παρεξηγείς Άκουσέ με:
Όταν ήσουν μικρό παιδί,έπρεπε να σου λέω πολλές φορές την ίδια ιστορία μέχρι να σε πάρει ο ύπνος..!!

Όταν δε θέλω να κάνω ντους μη θυμώνεις, θυμήσου τις χιλιάδες δικαιολογίες που έβρισκες προκειμένου να με πείσεις να μη σε λούσω..
Όταν διαπιστώνεις την άγνοια μου πάνω στη νέα τεχνολογία δώσε μου τον απαραίτητο χρόνο να προσαρμοστώ και μη με κοιτάς με περιπαιχτικό βλέμμα!!
Όταν συζητάμε και ξεχνάω κάτι,δώσε μου χρόνο να το θυμηθώ...
Και αν δεν μπορώ μην εκνευρίζεσαι...
Το πιο σημαντικό είναι η ίδια η συζήτηση..!!
Σε δίδαξα τόσα πολλά πράγματα: να ντύνεσαι σωστά..Να τρως σωστά..
Να αντιμετωπίζεις τη ζωή με θάρρος...
Οταν δε θέλω να φάω μη με πιέζεις ξερω καλά πότε πρέπει και πότε οχι..!!
Και όταν τα κουρασμένα πόδια μου δε μου επιτρέπουν να περπατώ. Μη στανεχωριέσαι, φυσικο είναι!!
Εσύ δώσε μου το χέρι σου να κρατηθώ, το ίδιο έκανα κι εγώ όταν έκανες τα πρώτα σου βήματα...
Το ξέρω η ηλικία μου δε μου επιτρέπει να είμαι τόσο δραστήριος όσο θα ήθελα. Ωστόσο τα καταφέρνω να επιβιώνω. Κάποια μέρα θα καταλάβεις τι εννοώ...

Κάποια μέρα θα καταλάβεις, ότι παρά τα λάθη μου, πάντα ήθελα το καλύτερο για σένα...
Και προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις να ετοιμάσω το δρομο σου..!!
Δεν πρέπει να αισθάνεσαι λυπημένο,επειδή είσαι αναγκασμένο να με βλέπεις δίπλα σου...ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ!!!

Η σοφία μου και η πέιρα μου σου είναι απαραίτητη!!
Δώσε μου το χέρι σου...και βοήθησέ με να τελειώσω το δρόμο μου με ΥΠΟΜΟΝΗ -ΑΓΑΠΗ και ΕΙΡΗΝΗ..!! κι εγώ θα σου το ξεπληρώσω με ένα χαμόγελο και με την απέραντη αγάπη που έχω μέσα μου για σένα...!!

Σ'ΆΓΑΠΩ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ......
πηγη:

Για να συγχωρεις θελει δυναμη... Για να αγαπας θελει ΚΑΡΔΙΑ....

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΕ ΣΗΝΑΝΤΗΣΕΙ ΤΟ ΘΕΟ…

Μια φορά λοιπόν, ήταν ένα μικρό αγόρι που ήθελε να συναντήσει το Θεό.
Ηξερε ότι θα ήταν ένα μακρύ ταξίδι, μέχρι εκεί που έμενε ο Θεός, και
έτσι πήρε μια τσάντα, έβαλε μέσα λίγο κέικ, λίγα αναψυκτικά

και
ξεκίνησε το ταξίδι του.
Όταν είχε προχωρήσει γύρω στα τρία τετράγωνα,
είδε μια ηλικιωμένη γυναίκα, να κάθεται σε ένα παγκάκι στο πάρκο και να
κοιτάζει τα περιστέρια.
Το αγόρι την πλησίασε και κάθησε δίπλα της.
Έιχε διψάσει ο μικρός. Άνοιξε την τσάντα του να πάρει και να πιεί ένα αναψυκτικό.
Παρατήρησε πως η κυρία ήταν πολύ πεινασμένη και έτσι έκοψε ένα κομμάτι από το κέικ και της έδωσε.

Εκείνη με ευγνωμοσύνη το δέχτηκε και του χαμογέλασε πλατιά.
Το χαμόγελο της ήταν τόσο υπέροχο που ήθελε να το ξαναδεί, έτσι της έδωσε και ένα κουτάκι χυμό.

Εκείνη του ξαναχαμογέλασε.
Το αγόρι ήταν ενθουσιασμένο.
Κάθησαν όλο το απόγευμα εκεί.

Έπιναν, έτρωγαν, δίχως να πουν ούτε μια λέξη.
Όταν βράδυασε αρκετά, το μικρό αγόρι αισθάνθηκε κουρασμένο και αποφάσισε να γυρίσει στο σπίτι.

Αφού είχε προχωρήσει λίγα βήματα, γυρίζει και τρέχει στην κυρία και της δίνει μια μεγάλη αγκαλιά.

Εκείνη του χάρισε το πιο όμορφο χαμόγελο που είχε δει ποτέ στην ζωή του.

Όταν γύρισε στο σπίτι του η μητέρα του γεμάτη έκπληξη που το είδε με την υπέροχη χαρά ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του το ρώτησε:
- Γιατί σε βλέπω τόσο χαρούμενο; Τι έγινε;
- Εφαγα μεσημεριανό με τον Θεό, της απάντησε εκείνο.
Προτού του πεί κάτι η μητέρα του, εκείνο συνέχισε:
- Και ξέρεις ε; Τελικά, είναι γυναίκα, και έχει το ωραιότερο χαμόγελο στον κόσμο!
Εν τω μεταξύ, η γυναίκα, επίσης πολύ χαρούμενη, επέστρεψε στο σπίτι της.
Ο γιος της την ρώτησε:
- Γιατί είσαι τόσο χαρούμενη σήμερα μητέρα;
- Έφαγα κέικ σήμερα στο πάρκο με τον Θεό, απάντησε αυτή.
Και πριν την ξαναρωτήσει κάτι ο γιος της συμπλήρωσε:
- Και ξέρεις ε; Είναι πολύ πιο νέος από ο,τι τον φανταζόμουν....

πηγη:

Για να συγχωρεις θελει δυναμη... Για να αγαπας θελει ΚΑΡΔΙΑ....

 

Μια πολυ συγκινητικη ιστορια που ΑΞΙΖΕΙ να διαβασετε.....!!!!!

Ενας γιατρος μπαινει βιαστικος στο νοσοκομειο αφου τον καλεσαν
για μια επειγουσα χειρουργικη επεμβαση.
Απαντησε το συντομοτερο δυνατο,αλλαξε ρουχα και πηγε κατευθειαν
στην αι

θουσα του χειρουργειου.
Πηγαινοντας προς το χειρουργειο βρηκε το πατερα του παιδιου
που θα χειρουργουσε στην αιθουσα αναμονης.

Μολις ειδε το γιατρο του φωναξε:

"Γιατι εκανες τοση ωρα να ερθεις;
Δεν ξερεις οτι η ζωη του γιου μου ειναι σε κινδυνο;
Δεν εχεις καμια αισθηση ευθυνης;"

Ο γιατρος χαμογελασε και ειπε:

"Συγνωμη που δεν ημουν στο νοσσοκομειο αλλα ηρθα
οσο μπορουσα πιο γρηγορα αμεσως οταν με καλεσαν..
Και τωρα ηρεμηστε για να κανω και εγω τη δουλεια μου."

"Να ηρεμησω;Αν ηταν ο γιος σας τωρα σ εκεινο το δωματιο θα ηρεμουσατε;
Αν ο γιος σας πεθαινε τωρα τι θα κανατε;;"
Ειπε ο πατερας οργισμενος.

Ο γιατρος χαμογελασε παλι και ειπε:

"Θα σας ελεγα οτι απο τη σκονη ερχομαστε και στη σκονη καταληγουμε,
ευλογημενο να ειναι τ ονομα του Κυριου,
προσευχηθειτε και θα κανουμε το καλυτερο με τη βοηθεια του Θεου"

"Να δινουμε συμβουλες οταν δεν μας αφορα κατι ειναι ευκολο"
μουρμουρησε ο πατερας.

Το χειρουργειο πηρε καποιες ωρες μετα απο αυτο
ο γιατρος βγηκε χαρουμενος.
"Δοξα το Θεο ο γιος σας σωθηκε" και χωρις να περιμενει
απαντηση απο τον πατερα συνεχισε να περπαταει στο διαδρομο.
"Αν εχετε καποια ερωτηση ρωτηστε τη νοσοκομα"

"Γιατι ειναι τοσο αλαζονας;Δεν μπορουσε να περιμενει λιγα λεπτα για να τον ρωτησω για την κατασταση του γιου μου;" ρωτησε τη νοσοκομα λιγα λεπτα αφου εφυγε ο γιατρος.

Η νοσοκομα απαντησε με δακρυα στα ματια:

"Ο γιος του πεθανε χτες σε αυτοκινητιστικο ατυχημα.Οταν τον καλεσαμε για το γιο σας ηταν στη κηδεια και τωρα που σωθηκε ο γιος σας εφυγε τρεχοντας για να ολοκληρωθει η κηδεια"

πηγη:

Για να συγχωρεις θελει δυναμη... Για να αγαπας θελει ΚΑΡΔΙΑ....

το μικρο αγορακι

Βρέθηκα σε ένα κατάστημα, στο διάδρομο με τα παιχνίδια.
Με την άκρη του ματιού μου, παρατήρησα ένα αγοράκι γύρω στα πέντε, το οποίο κρατούσε μια κούκλα.
Δε σταματούσε να της χαϊδεύει τα μαλλιά και να τη σφίγγει προσεκτικά πάνω του.
Αναρωτήθ

ηκα για ποιον προοριζόταν αυτή η κούκλα.
Το αγοράκι γύρισε κάποια στιγμή προς την κυρία που βρισκόταν πλάι του:
«Θεία μου, είσαι σίγουρη ότι δε μου φτάνουν τα λεφτά;»
Η γυναίκα του απάντησε χάνοντας κάπως την υπομονή της:
«Είπαμε ότι δεν έχεις αρκετά λεφτά για να την αγοράσεις.»
Έπειτα, η θεία του του ζήτησε να μείνει εκεί και να τον περιμένει για λίγο, κι εκείνη έφυγε βιαστικά. Το αγοράκι κρατούσε ακόμη στα χέρια του την κούκλα.
Τελικά, κατευθύνθηκα προς το παιδί και το ρώτησα σε ποιον ήθελε να δώσει την κούκλα.
«Αυτή την κούκλα την ήθελε η αδερφή μου περισσότερο από καθετί για τα Χριστούγεννα. Ήταν σίγουρη ότι θα της την έφερνε ο Άι-Βασίλης.»
Του είπα τότε ότι μπορεί και να της την έφερνε, κι εκείνο μου είπε θλιμμένο:
«Όχι, ο Άι-Βασίλης δεν μπορεί να πάει εκεί που είναι τώρα η αδερφή μου... Πρέπει να δώσω την κούκλα στη μαμά μου να της την πάει.»
Τα μάτια του ήταν πολύ θλιμμένα ενώ έλεγε αυτά τα λόγια.
«Πήγε να συναντήσει τον Χριστούλη. Ο μπαμπάς λέει ότι και η μαμά θα πάει να συναντήσει το Χριστούλη σε λιγάκι. Έτσι, σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να πάρει την κούκλα μαζί της και να την πάει στην αδερφούλα μου.»
Η καρδιά μου πήγε να σταματήσει.
Το αγοράκι σήκωσε το βλέμμα προς εμένα και μου είπε:
«Είπα στον μπαμπά να πει στη μαμά να μη φύγει αμέσως. Ζήτησα να περιμένει μέχρι να γυρίσω από το μαγαζί.»
Μετά, μου έδειξε μία φωτογραφία που απεικόνιζε το ίδιο το αγοράκι μέσα στο κατάστημα να κρατάει την κούκλα, και μου είπε:
«Θέλω η μαμά να πάρει κι αυτή τη φωτογραφία μαζί της, για να μη με ξεχάσει. Την αγαπάω τη μαμά και δε θέλω να μ'αφήσει, αλλά ο μπαμπάς λέει ότι πρέπει να πάει μαζί με την αδερφούλα μου.»
Ύστερα, χαμήλωσε το κεφάλι του κι έμεινε σιωπηλό.
Έψαξα στην τσάντα μου κι έβγαλα από μέσα ένα μάτσο χαρτονομίσματα και ρώτησα το αγοράκι:
«Τι λες να μετρήσουμε τα λεφτά σου μια τελευταία φορά για να σιγουρευτούμε;»
Εκείνο απάντησε:
«Εντάξει, όμως πρέπει να βγουν αρκετά.»
Έριξα κρυφά κάποια χρήματα μαζί με τα δικά του και αρχίσαμε το μέτρημα. Έφταναν με το παραπάνω για την κούκλα. Περίσσευαν κιόλας αρκετά.
Το αγοράκι ψιθύρισε:
«Ευχαριστώ Χριστούλη που μου έδωσες αρκετά λεφτά.»
Έπειτα με κοίταξε και είπε:
«Είχα ζητήσει από το Χριστούλη να κάνει να έχω αρκετά λεφτά για ν'αγοράσω την κούκλα και η μαμά μου να μπορεί να την πάει στην αδερφούλα μου.
Εκείνος άκουσε την προσευχή μου.
Ήθελα να έχω αρκετά λεφτά για ν'αγοράσω και ένα λευκό τριαντάφυλλο για τη μαμά, όμως δεν τόλμησα να του το ζητήσω.
Εκείνος μου έδωσε αρκετά λεφτά για ν'αγοράσω την κούκλα και το λευκό τριαντάφυλλο.
Ξέρετε, αρέσουν πολύ τα λευκά τριαντάφυλλα στη μαμά...»
Λίγα λεπτά αργότερα, η θεία του ξαναγύρισε, κι εγώ απομακρύνθηκα σπρώχνοντας το καροτσάκι μου.
Τέλειωνα τα ψώνια μου με ένα συναίσθημα εντελώς διαφορετικό από ότι όταν τα άρχιζα.
Δεν μπορούσα να βγάλω απ'το μυαλό μου το αγοράκι.

Μετά θυμήθηκα ένα άρθρο στην εφημερίδα, λίγες μέρες πριν, που μιλούσε για έναν οδηγό σε κατάσταση μέθης που είχε χτυπήσει ένα αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε μια νεαρή γυναίκα με την κόρη της.
Το κοριτσάκι είχε πεθάνει ακαριαία και η μητέρα ήταν σοβαρά τραυματισμένη. Η οικογένεια έπρεπε να αποφασίσει εάν θα της διέκοπταν την αναπνευστική στήριξη...
Να ήταν άραγε η οικογένεια του μικρού αγοριού;
Δυο μέρες μετά, διάβασα στην εφημερίδα ότι η νεαρή γυναίκα ήταν νεκρή.
Δεν μπόρεσα να μην πάω ν'αγοράσω ένα μπουκέτο λευκά τριαντάφυλλα και να βρεθώ στην αίθουσα όπου εκθέταν τη σωρό της.
Ήταν εκεί και κρατούσε ένα όμορφο λευκό τριαντάφυλλο στο χέρι της, μαζί με μία κούκλα και τη φωτογραφία του μικρού αγοριού από στο κατάστημα.
Έφυγα από την αίθουσα κλαίγοντας και με την αίσθηση ότι η ζωή μου θα άλλαζε για πάντα.
Η αγάπη που είχε αυτό το αγοράκι για τη μαμά του και την αδερφή του ήταν τόσο μεγάλη, και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου ένας μεθυσμένος οδηγός του τα πήρε όλα μακριά....

Αν το στείλεις, ίσως εμποδίσεις κάποιον από το να οδηγεί ύστερα από κατανάλωση αλκοόλ, και ίσως να επαναπροσδιορίσεις μέσα του την αντίληψή του περί ζωής....



πηγη:

Για να συγχωρεις θελει δυναμη... Για να αγαπας θελει ΚΑΡΔΙΑ....